امامت حضرت مهدي(ع)به دو راه نص ومعجزه ثابت شده است. اما نص: شيخ صدوق در كتاب كمال الدين به سندى صحيح به نقل از يونس بن عبدالرحمن آورده است كه گفت: به محضر امام موسى بن جعفر(ع)مشرف شدم وعرضه داشتم: يابن رسول الله آيا تو قائمِ بالحق هستى؟ فرمودند: من هم قائم بالحق هستم ولكن آن قائمى كه زمين را از دشمنان خداى عزوجل پاک مي کند و آن را پر از عدالت مى نمايد، همچنان كه از جور وستم پر شده باشد، پنجمين فرزند من است كه غيبتي طولانى دارد، زيرا كه بر جان خود مى ترسد. در اين مدت عده اى از حق برگشته وعد ه ايى ديگر ثابت قدم مى مانند. سپس فرمود: خوشا به حال شيعيان ما كه در غيبت قائم ما به رشته ولايت ما چسبيده وبه دوستى ما ثابت مانده واز دشمنان ما بيزار باشند. آنان از ما وما از آن هاييم. (1)

نمونه هاي ديگرى از نص را مى توان در جلد دوم كتاب كمال الدين، صفحات،376 , 381 و 409ملاحظه كرد.

همچنين دركتاب كفاية الاثرفى النص على الائمة الاثني عشرتأليف شيخ على بن محمد بن على الخزاز قمى، 170 حديث از طريق شيعه وسنى روايت شده كه همه آن ها به امامت حضرت مهدى (ع)تصريح دارد.

واما معجزه: معجزات وكرامات حضرت، دليلى بر اثبات امامت اوست. از على بن محمد سمرى نقل شده كه به محضر مقدس حضرت مهدى (ع)نامه نوشت ودرخواست كفن كرد. جواب آمدكه در سال هشتاد يا هشتاد ويكم به آن نيازمند خواهى شد. پس در همان وقتى كه آن حضرت برايش تعيين كرده بود وفات يافت ويک ماه پيش از فوتش كفن برايش فرستاده شد. (2) و از جمله معجزات آشکار حضرت، حاجت گرفتن مردم از آن حضرت است كه هر ازگاهي زبان به زبان مى چرخد ومشتاقان را اميدوارتر ومشتاق تر مي کند. شفا يافتن بيماران لا علاج در مسجد جمكران از آن جمله است. دركتاب هاى كمال الدين شيخ صدوق، بحارالانوار علامه مجلسى ونجم الثاقب ميرزا حسين نورى از معجزات حضرت بسيار آمده است.